Αύριο στις κάλπες δεν θα κριθεί τίποτα. Τίποτα δεν θα κριθεί, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση ικανή να προσφέρει όραμα, και μια διέξοδο από τη σαπίλα. Σε τοπικό επίπεδο υπάρχουν ελπιδοφόρα πρόσωπα, όπως πάντοτε άλλωστε, αλλά οι βουλευτικές εκλογές που θα πάμε σύντομα, λόγο αυτών των εκλογών, δεν είναι ικανές να αλλάξουνε τίποτε. Δηλαδή, τίποτα προς το καλύτερο.
Τα δαγκάνια έρχονται από πιο ψηλά, από το ΔΝΤ και τους μασόνους και δε συμμαζεύεται, όλοι πιόνια, να ακολουθούν τη μόνη τους πατρίδα: το χρήμα και την εξουσία. Μη παραμυθιάζεστε, αύριο δεν θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, το αντίθετο, χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα. Μας έχουνε δρομολογήσει ως το θάνατο οι δειλοί. Σε 4 χρόνια σκοπευουνε να μας εχουνε θάψει, με πασοκ ή χωρίς. Δεν αλλάζει με εκλογές το πράμα, η δημοκρατία στη σημερινή της μορφή απέτυχε, 200 χρόνια τώρα έχουμε δικτατορία και προδοσία. Αν δεν πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας, εμείς, η προτελευταία γενιά των Eλλήνων, θα σβήσουμε από το χάρτη του κόσμου. Δε μας σώζει ούτε ο Σαμαράς ούτε οι κυβερνήσεις συνεργασίας ούτε τίποτα.
Παλεύουμε για την ίδια μας την ύπαρξη πια, τα μέτρα που έχουνε δρομολογήσει για το 2011, 2012, 2013 και 2014 είναι ήδη στα χαρτιά, με υπογραφές. Και είναι 10 φορές πιο σκληρά από τα τωρινά. Πως θα ζήσουμε; Η μάλλον πως θα ζήσετε, γιατί εγώ μένω στο εξωτερικό. Η θα πεθάνετε από την πείνα, ή από σκουριασμένο μαχαίρι πεινασμένου ημεδαπού ή αλλοδαπού, ή θα γυρίσετε πίσω στα χωριά να σπέρνετε κουκιά και να πεθάνετε γιατί δε θα χετε να πάρετε φάρμακα. Εκτός κι αν μένετε στη Θράκη, οπότε θα πεθάνετε από της επιδρομές των Τούρκων που έπονται σε λίγο. Ο αγώνας είναι για τις ζωές μας, και πιστέψτε με, δε θα γίνει στις κάλπες. Θα γίνει στους δρόμους,όπως κάποτε έγινε στα βουνά και στα περάσματα.
Κάθε λαός έχει ανάγκη από ένα όραμα που θα καθοδηγεί τις πράξεις του και θα ευθυγραμμιζει το συλλογικό νου προς ένα στόχο. Αλλιώς είναι καταδικασμένος να βολοδέρνει μέσα στους τόπους και τους χρόνους, μέχρι τελικά να χαθεί. Και είμαστε πολύ κοντά σ αυτό το σημείο, γιατί κόψαμε ο,τι μας ένωνε με το παρελθόν μας. Γιατί αφεθήκαμε να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, παραδοθήκαμε στη "Δύση". (Στη Δύση που παρόλο που πρέσβευε πως πήρε τα ιδανικά της από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, καμία σχέση με αυτόν δεν είχε στην ουσία. Και έτσι τα όσα μας έμαθε, ήταν μοιραίο να ναι στραβά και λάθος. "Τέτοια ηθική εϊχετε έσεΐς καί προκοπή, τέτοιους καταντήσετε κι' εμάς τους δυστυχείς", Μακρυγιάννης)
Γι αυτό και κάθε διαμαρτυρία και "εξέγερση", παρόλο που εκφράζει αληθινή και συμπιεσμένη αγανάκτηση, όπως αυτή του 2008, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Γιατί δεν έχει έναν κοινό και ανώτερο σκοπό, δε μοιράζεται ένα συλλογικό όραμα, δεν έχει μια τροχιά προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ένα στόχο. Είναι απλά μια έκρηξη που απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, μέχρι να εξασθενήσει πολύ γρήγορα. Γιατί κανένας δεν ξέρει τι να ζητήσει. Και από ποιόν.
Ο εχθρός δεν είναι καλά ορισμένος, οι δυνάμεις του λαού δεν είναι μετρημένες σωστά, οι μισοί τρώγονται με τους άλλους μίσους, κι οι υπόλοιποι το ίδιο. Κανιβαλισμός.
Έχουμε ανάγκη από ένα καινούργιο όραμα, μια νέα ιδεολογία. Μια ιδέα που θα συσπειρώσει γύρω της το λαό, που θα μιλάει μέσα στην καρδιά του κάθε πολίτη. Κάποτε είχαμε την Απελευθέρωση. Και κάναμε θαύματα. Μετά την μεγάλη Ιδέα. Και τα πήγαμε πολύ καλά, μέχρι το Σαγγαρειο φτάσαμε, χωρίς συμμάχους, χωρίς τίποτα. Μετά είχαμε την Αντίσταση. Εκεί κι αν κάναμε παπάδες. Τώρα, ο αγώνας θα είναι για την Ύπαρξη, την Αξιοπρέπεια και την Ελευθερία μας. Για το δικαίωμα που δεν απολαύσαμε ποτέ μέχρι τώρα, το δικαίωμα να μαστε εμείς οι αφέντες στο χώμα μας.
Για μια και μοναδική φορά οι κοινωνικές συνθήκες είναι οι σωστές. Η αγανάκτηση του κόσμου φουντώνει. Σε λίγο, μια σπίθα θα είναι ικανή να προκαλέσει πυρκαγιά. Απλά μέχρι τότε θα πρέπει να έχουμε προλάβει να μορφώσουμε Όραμα.
Αλλιώς το μέλλον φέρνει μάλλον μια ταφόπλακα που θα γράφει πάνω: "Έλληνες"
No comments:
Post a Comment